In de onderstaande pagina’s vindt u per nummer een tekst ter bemoediging. U kan ze in volgorde lezen of willekeurig een nummer aanklikken. Moge één of andere tekst of afbeelding u vandaag bemoedigen of ondersteunen op uw levenstocht. Vrede en alle goeds!
Vakantiewens
Onlangs kreeg ik een prachtig kunstwerkje van de letterkapster Maud Bekaert uit Brugge, met een weg en daarop de Franse tekst: Compagnon de route. Dit deed mij ook onmiddellijk denken aan COMPAZ, een letterwoord voor Companheira Augustiniana Zwartzusters. Met COMPAZ streven we ernaar een tochtgenoot te zijn voor studenten die bij de Zwartzusters verblijven, evenals voor degenen die deelnemen aan onze Augustinusleesgroepen, de Bijbelgroep, zij die rekenen op onze gebeden of gewoon op onze wegkomen.
Augustinus was iemand die altijd met mensen onderweg was. Hij schreef: Zonder een vriend komt niets in de wereld ons vriendelijk voor. In zijn preken benadrukte hij vaak dat we als christenen niet alleen op reis zijn, maar samen, samen op weg naar God.
Diep in ons hart verlangen we allemaal naar zo’n ‘compagnon de route’, iemand die de levensweg met ons meegaat, te midden het wel en wee dat het leven met zich meebrengt. Helaas kun je zo’n metgezel niet kopen of bestellen op bol.com. Maar je kunt wel alert zijn op wie je leven binnenkomt. Soms kun je stappen ondernemen in de hoop dergelijke mensen te ontmoeten in bepaalde groepen, buurten of kerkelijke gemeenschappen. Sommige mensen blijven vluchtige passanten, en dat is prima. Maar andere ontmoetingen dragen de kiem van vriendschap, gelijkgestemdheid, menselijkheid en gratuïteit in zich. Het is belangrijk om dergelijke ontmoetingen te koesteren en er hoopvol een vervolg aan te geven. Soms begint het klein, maar gaandeweg wordt de weg gebaand.
Dit vereist openheid voor de ander en niet alleen een gerichtheid op jezelf. Wederkerigheid. Tijd maken te midden van de soms drukke verplichtingen die de meesten van ons hebben. Trouw zijn. Roddel, jaloezie en materialistische normen opzij zetten. En natuurlijk volop genieten van het hier en nu, van wat mogelijk is, zonder overdreven verwachtingen te hebben.
Dan kan het wonder gebeuren dat we midden het leven zoals het is pelgrims van hoop worden en God rakelings nabij voelen. Augustinus spreekt uit ervaring als hij schrijft over vriendschap als een gekend worden door degenen met wie we het meest samen zijn en vertrouwelijk omgaan.
Aan hun liefde geef ik me, ik beken het, eenvoudig helemaal over, vooral wanneer ik moe ben van de ergernis van deze wereld. Zonder zorgen rust ik in hun liefde, want ik voel dat God daar is, aan wie ik me onbezorgd overgeef en bij wie ik zonder zorgen tot rust kom. In die zekerheid van de liefde vrees ik ook niet het onzekere van morgen, het onzekere van de menselijke zwakheid waarover ik eerder veel geklaagd heb. Wanneer ik voel dat iemand bezield is met echte christelijke liefde en daardoor voor mij een trouwe vriend is geworden, dan vertrouw ik mijn gevoelens en gedachten niet toe aan een mens maar aan God. Want zo’n mens verblijft in God en is trouw door God. ‘Want God is liefde en wie in de liefde blijft, blijft in God en God in hem’ (1 Joh. 4,16).
Augustinus, brief 73,10
Anne D.
