Aanvraag gebed en biddende kring

In coronatijd zijn we gestart met ‘de biddende kring rond de intenties die binnenkomen bij COMPAZ en bij de Zwartzusters’. Een groep van ongeveer 30 mensen is bereid om thuis, elk op hun persoonlijke manier, te bidden voor deze intenties. Het dragend gebed van tochtgenoten is dragend, helend en maakt minder eenzaam. Via een mail ontvangen de voorbidders die intenties van mensen die alleen met hun voornaam genoemd worden.

Indien u graag zelf een intentie doorstuurt, kunt u gebruik maken van het aanvraagformulier hieronder. 

Jenny D. wil graag ingaan op wat het voor haar betekent te bidden voor de intenties van anderen.

Ik wil graag ingaan op je vraag over wat het betekent om voor de intenties van anderen te bidden. Momenteel ben ik op een bijzondere plek in Frankrijk, waar ik bewust tijd neem voor stilte. Tegelijkertijd blijf ik trouw aan mijn engagement voor voorbede, een dagelijkse realiteit die al jarenlang deel uitmaakt van mijn leven.

Bidden kent vele vormen en ieder mens bidt op zijn eigen unieke manier, want elke relatie met God is persoonlijk. In zijn eenvoudigste vorm noem ik de ‘namen’ van mensen die via COMPAZ en andere kanalen om gebed vragen. Het is een woordeloos gebed, ik ken de specifieke intentie niet eens. Er zijn talloze redenen om te bidden: genezing, voorbede bij operaties, psychiatrische problemen, relatieproblemen, enzovoort.

Als christenen zijn we Gods medewerkers, Hij heeft ons nodig om moed en troost te schenken aan mensen. Hij kent iedere mens en zijn noden. Mijn taak is eenvoudigweg de naam te noemen en deze in Zijn handen te leggen. Af en toe ontvang ik via COMPAZ of andere kanalen een dankwoord aan God voor de verhoring van gebeden die men heeft ervaren. Ik ben God dankbaar, want niets is mijn verdienste. Hij doet het allemaal, ik ben slechts het instrument dat mag reageren op de vraag om voor een bepaalde persoon te bidden. De namen van de aangevraagde intenties van de COMPAZ-vrienden zijn dagelijks bij mij.

Onlangs onderging ik een knieoperatie, waardoor mijn voorbede intenser werd. Elke naam sprak ik uit vanuit mijn herinnering en bracht ze bij Hem, een gewoonte die niet zomaar door een ziekenhuisopname werd uitgewist. In de moeilijkste dagen verving ik het even door het eenvoudige ‘Jezusgebed’, een onophoudelijk gebed dat niet veel kracht vereist. Het woord Jezus is op mijn lippen en in mijn hart, en het dragen van een Tsjotki (een armband met knopen) helpt me daarbij. Ik ben ervan overtuigd dat God het in moeilijke momenten overneemt door het Jezusgebed.

De kracht om onmacht en pijn te weerstaan, haal ik bij Hem. Hij geeft me altijd de nodige rust en een diep vertrouwen. Er komen steeds nieuwe namen en intenties bij, maar toch blijf ik doorgaan met het intercessiegebed, ongeacht de situatie die zich voordoet, telkens in blijheid en dankbaarheid voor wat Hij doet in en voor mensen!

Het maken van gebeden voor de kalender van Kerk en Leven is een tweede belangrijk aspect in mijn leven. Het maken van gebeden weerspiegelt mijn leven en mijn behoefte aan nabijheid. God is er altijd, Hij luistert en weet wat we nodig hebben. Hoewel Hij onzichtbaar is, is er de zekerheid: Hij is aanwezig en Hij is de Enige bij wie we altijd terecht kunnen.

Hij troost en bemoedigt elke mens, ook doorheen deze gebeden. Ze spreken tot ieders hart en vormen rustpunten gedurende de dag of in de avond. Met Romeinen 12,12 sluit ik dit kort getuigenis af: ‘Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bidt onophoudelijk’. Jenny

Wat uitleg van de persoon die de tsjotki voor Jenny maakte.

In bijna alle godsdiensten kent men gebedssnoeren, een koord met een aantal kralen, die de bidder helpen het gebed gedurende langere tijd vol te houden. In de katholieke Kerk is vanaf de veertiende eeuw de rozenkrans in gebruik, waar het Weesgegroet wordt gebeden in reeksen van tien kralen, afgewisseld door een Onzevader. Het is evenwel duidelijk dat er vóór en samen met de rozenkrans ook andere gebedssnoeren in gebruik waren.

Uit de Russisch-Orthodoxe Traditie kennen we de tsjotki, een wollen kralenketting van traditioneel 33 geknoopte bolletjes (het aantal levensjaren van Christus), maar het kunnen er ook meer of minder zijn. Primitieve versies van dit gebedssnoer waren waarschijnlijk al in gebruik bij Pachomius en de woestijnmonniken in de 4e eeuw. Bij iedere kraal bidt men het Jezusgebed of het Gebed van de tollenaar: “Heer Jezus, Zoon van (de levende) God, ontferm U over mij, zondaar”. De kern van deze korte aanroeping ligt in de Naam ‘Jezus’, vandaar ‘Jezusgebed’ genoemd. Volgens Handelingen 4,12 is onder de hemel geen andere Naam aan de mensen gegeven in wie wij gered kunnen worden. Zowel in de oosterse als in de westerse Kerk bestaat er een lange traditie van het bidden met de Jezusnaam, die teruggaat op de mystiek van de naam van God in het Oude Testament, een naam die door de gelovige Jood niet wordt uitgesproken maar die voor christenen in de naam Jeshua-Jezus (“God redt”) ten volle is geopenbaard.

Er zijn aanwijzingen dat ook deze gebedsmystiek rond de naam van Jezus reeds door de oudvaders werd beoefend in de 4de en 5de eeuw in de woestijnen van Egypte. In de twaalfde eeuw getuigen verschillende cisterciënzer vaders, waaronder Bernardus van Clairvaux en Aelred van Rievaulx van een levende gebedstraditie rond de naam van Jezus. In de negentiende-eeuwse klassieker De ware verhalen van de Russische pelgrim wordt een man bij het binnengaan van een kerk op de 24e zondag na Pinksteren getroffen door dat zinnetje van de heilige Paulus: “Bid zonder ophouden”. Hij trekt vervolgens als pelgrim door het oneindige Rusland om een gids te zoeken bij dat voortdurend gebed. Een eenvoudige monnik op zijn pad leert hem de Naam dagelijks eerst 10, dan 20, 30, 100, 1000, 10.000 keer te herhalen met een concentratie op het eigen hart. Tenslotte bidt het hart als vanzelf en is de pelgrim ‘in staat van gebed’. Het gebed wordt een tweede natuur, als het ware meegedragen op de leven-gevende adem.

Vrijwel de enige gebedsregel die ons door de Heer Jezus en de apostelen werd overgeleverd is de regel van het ononderbroken gebed. “Jezus leerde de apostelen dat zij steeds moesten bidden en daarin niet versagen” staat er bij Lucas 18,1 en verschillende van zijn parabels drukken de noodzaak uit van een voortdurende waakzaamheid. In 1 Thessalonicenzen 5,17 spoort de apostel Paulus ons aan om te bidden zonder ophouden. Het Jezusgebed is een antwoord op die aansporing tot het voortdurend gebed.

Het gebruik van de tsjotki kan een grote hulp zijn om het voortdurend gebed te beoefenen. In het Oosten draagt elke monnik het gebedssnoer bij zich evenals vele leken, in het Westen is de tsjotki vooral bij monniken en monialen in gebruik en minder bekend bij leken. Het Jezusgebed, in gang gehouden door de tsjotki, is het werk bij uitstek van iedere spirituele mens en in het bijzonder van monniken en kluizenaars. In zulke mens groeit de waarheid dat hij geschapen is naar het beeld en de gelijkenis van God. In het gebed wordt zijn/haar eenwording met God verwezenlijkt, zodat hij/zij de goddelijke volkomenheid weerspiegelt in de navolging van Gods eigen leven en volmaaktheid. Tsjotki’s worden vaak door monialen, monniken en kluizenaars vervaardigd ter ondersteuning van hun levensonderhoud.

Foto’s bij dit stukje zijn van Jenny zelf.

Agnès B. die deel uitmaakt van de biddende kring van COMPAZ, die bidt voor de intenties die we ontvangen vertelt ons hoe zij dit engagement beleeft. Het is een heel mooi gebaar van liefde!

Wat vind jij daarin belangrijk?

Bidden is praten met God in de stilte van ons hart.
Door het bidden laten wij God zichzelf zijn.
Hoe beleven wij God?
Als vader, als rechter, als aanwezige, als barmhartige, als redder in nood.
Bidden is ook verlangen naar de menslievende God.
We zijn allemaal kinderen van God.
Als kind van God mag je Hem echt vertrouwen.

Waarom ben jij daarop ingegaan?

We hebben ogen en oren, handen en voeten, en we hebben elkaar.
We hebben dit allemaal van God ontvangen.
God is altijd nabij ook in moeilijke omstandigheden.
Hij ziet ons héél graag ondanks onze beperkingen.
Wij hebben allemaal een verhaal dat te mooi is om alleen voor onszelf te houden.
Door toe te treden tot de biddende kring van COMPAZ ben ik mij nog bewuster geworden van de meerwaarde van elkaar te hebben in gebed. We zijn tochtgenoten en lotgenoten.
Door het goede en minder goede met elkaar te delen in gebed, maken we van de aarde een beetje hemel.

Hoe doe jij dat ?

Door bijvoorbeeld een kaarsje te laten branden voor een geliefde, of te bidden voor het welslagen van een examen voor  een student.
Een gebed als teken dat er aan jou wordt gedacht. Het kan ook bidden zijn voor een genezing of een  H. Mis laten opdragen voor dierbare overledenen.

Waarom zou je aanraden dit geschenk ook aan anderen te geven?

Het gebed is een kostbaar geschenk.
Het is een kompas in ons leven dat ons de weg wijst.
Overal ter wereld kunnen we dat kompas meenemen.
Het is een grote bemoediging om te bidden voor elkaar.
Ook bedenk ik dat zo’n gebed God blijdschap geeft want ook Christus bad.
Het is goed zijn voor elkaar in en door het gebed, zoals God goed is voor ons  allemaal samen.

In Jakobus 5 staat immers vermeld dat we moeten bidden voor elkaar.
Ook Paulus bidt voor zijn broeders en zusters.

Ik bid ook met woorden uit de Bijbel:

Heer, U kent hen door en door.
U weet alles van hen, waar ze ook zijn,
hoe ze zich ook voelen.
U weet alles wat ze denken.
U bent dag en nacht bij hen,
U weet alles wat ze doen.
U kent elk woord elke schreeuw en elke traan van hen,
nog voordat ze het gezegd hebben.
U bent aan alle kanten om hen heen
en uw hand rust op hen.

Heer, geef hen kracht.
Heer, help hen,
U heeft dat beloofd.
Ze gaan nu door een diep, donker dal,
een dal van moeilijkheden,
geef dat ze nergens bang voor zijn, want U bent bij hen.
Met uw stok en uw herdersstaf
beschermt U hen.
Heer, troost hen!

(Naar Psalm 23: 3-4 en Psalm 139: 2-5)

Ria F. deelt aan ons wat het voor haar zelf betekent te bidden voor intenties van anderen. Mocht u zich daartoe ook aangesproken voelen, u bent welkom! stuur een mail naar compaz.brugge@gmail.com

Eer mij die vraag werd gesteld, stond ik er nog niet bewust bij stil. Maar misschien is het goed dat eens te doen.

Zoals Jezus in het evangelie bewogen werd door het lijden van mensen, zo roept een intentie om te beginnen mijn empathie op. In het evangelie zien we bij genezingen, van welke aard ook, dat het in essentie om geloof gaat.

De mensen die, via Compaz, om een gebed vragen getuigen hiermee van hun geloof en hun vertrouwen. Geloof en vertrouwen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat te groot is voor mij, kan ik maar beter vol vertrouwen en overgave in de handen van God leggen. Ook als het gebed niet zichtbaar de situatie verandert, dan is het toch best mogelijk dat mijn kijk op de situatie verandert en helend werkt. Bidden is nooit zinloos. Dat is mijn rotsvaste overtuiging.

Een engagement aangaan vraagt om trouw. Dat is in deze niet anders. Misschien is dat het moeilijkste maar ook dat wat de grootste vruchten afwerpt. Trouw, zeg gerust: vol-harding.  Het kan inderdaad soms lastig zijn om het vol te houden maar is het niet zo dat “de aanhouder wint”?

Wie gehoord wil worden moet zich laten horen. Mijn geliefkoosde acclamatie na de voorbeden is: ‘Heer wees ons genadig, blijf bij ons. Heilige God, bewaar ons.’ (ZJ 10 h). Over hoe te bidden, maak ik mij weinig zorgen. De apostel Paulus schrijft in zijn brief aan de Romeinen dat we niet eens weten hoe we moeten bidden maar dat de Geest ons in onze zwakheid tegemoet komt (Rom. 8,26). Daarop wil ik graag vertrouwen. Af en toe durf ik als voorsprekers wel eens de hulp inroepen van mijn batterij favoriete heiligen. Dit jaar, in het St. Jozef-jaar dat op 8 dec. 2021 zijn slot kende,  kwam hij de rij aanvullen!

Voor ik dit engagement aanging, was het bidden van de rozenkrans niet aan mij besteed. Nu begin ik ervan te houden. Of hoe bidden voor anderen, mijzelf heeft veranderd. Door mij sterker in te leven in de heel concrete zorgen van anderen, leer ik de eigen zorgen te relativeren. Het gebed schept een verbondenheid met de mensen die door één of andere vorm van lijden getroffen worden. Te weten dat je niet alleen aan het roepen bent om Gods erbarmen en ontferming, doet goed.
Voor dat alles en voor Gods genade, ben ik vooral dankbaar.

Op regelmatige tijdstippen gedurende de dag komende Zwartzusters samen om te bidden.

Medewerkers, studenten, buren,… kunnen deelnemen aan dit gebed.
06.40u – morgengebed
07.00u – eucharistieviering
11.45u – middaggebed
17.10u – rozenkrans
17.30u – avondgebed

Het breviergebed dat de zusters drie keer per dag bidden, in verbondenheid met de grote Kerkgemeenschap, is gericht op Gods lof en is als een krans verweven rond de eucharistie.
Door het bidden van de rozenkrans stellen ze zich onder de beschermende mantel van Maria, Moeder van de Kastanjeboom.

Dit zijn momenten waarop de zusters ook alle noden en intenties van de mensen bij de Heer en Maria brengen. Jezus kent die noden, maar Hij vraagt vertrouwen. Jezus’ leven was doorweven van gebed en Hij leerde ons bidden. In het Evangelie van Mattheüs 11,28-30 staat er als Woord van God:

In die tijd nam Jezus het woord en sprak: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken. Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.”

Vrienden kunnen onderweg ook elkaars lasten dragen,
net als herten die een rivier oversteken.

Van herten zegt men dat ze zowel bij het in colonne optrekken
als bij het zwemmen naar een ander stuk land
hun kop met het zware gewei op elkaars rug leggen.
Een gaat er dus voorop en achter hem komen dan de herten die,
de een na de ander, hun kop op het hert vóór hen leggen.
Als het hert dat voorop loopt en
het gewicht van zijn eigen kop moet dragen
dan moe wordt, sluit het aan achteraan
en lost een ander het af en neemt zijn last over.
Dan kan dit hert, net als de andere, zijn kop neerleggen
en bijkomen van zijn vermoeidheid.
Zo nemen ze dus afwisselend de zware last op zich
en gaan ze hun weg tot aan het eind
en laten ze elkaar niet in de steek.
Augustinus over Psalm 41 (42),4

Ben je moe en ga je onder lasten gebukt,

dan willen de Zwartzusters jouw noden en vragen bij de Heer brengen

of ook bidden tot Maria van de Kastanjeboom.

Gebed Lieve Vrouw van de Kastanjeboom

Lieve Vrouw van de Kastanjeboom,
Jij die reeds vele jaren
waakt over Je Zwartzusters van Bethel,
over hun familieleden, vrienden
en bekenden,
over hun zieken en noodlijdenden.
Laat je minzame glimlach
openbloeien in ons leven.
Laat Je tedere zorg
ons dagelijks werk inspireren.
Laat Je vroom gebed
doorklinken in ons innig samenzijn.
Laat Je sterkte
onze blijvende hoop zijn.
Laat Je hart onze liefde verwarmen.
Laat Je krachtig Magnificat
ons bewonderend naar God opzien.
Laat Je waken in Nazareth
ons hart waakzaam en wakker houden
voor de alles- en allenomvattende liefde,
de kruisliefde van uw Zoon,
de God-mens onder ons.
Amen.

WOORD VAN LEVEN
Je kan ook de Heer tot jou laten spreken doorheen Zijn leven gevend Woord. Het kan een opborrelende bron van Leven en Liefde worden op je levensweg.

“Het verlangen bidt altijd”, zegt Augustinus in zijn preek 80,7

Wat is jouw diepste verlangen?

Laat het als wierook opstijgen tot de Vader, Zoon en Heilige Geest