Hindernissenparcours naar Pasen.
Pasen is het feest dat niemand onverschillig kan laten… zeker als je bedenkt dat Gods Liefde uiteindelijk overwint, dat het Leven het haalt op de dood, dat het kwade niet het laatste woord heeft.
Maar de weg naar Pasen lijkt wel op een zwaar en zo herkenbaar hindernissenparcours.
Wie van ons kent niet iemand die door een geliefde of vriend verraden werd?
Wie van ons miste al niet de nabijheid, troost en steun van vrienden, net toen we die het meest nodig hadden?
Wie van ons is al niet eens onderuit gehaald door ongegronde roddel, laster of leugens?
Wie van ons werd al niet eens valselijk veroordeeld omwille van financieel gewin of machtsvertoon?
Zo bekeken was niets menselijks, Jezus vreemd. Tot in de dood ging Hij ons voor.
En toch, midden ieder menselijk drama, zijn er ook tochtgenoten
die soms uit onverwachte hoek ons nabij komen en ons leed helpen dragen,
die trouw de weg meegaan, ook al loopt die uit op de dood,
die met tedere gebaren onze pijn verzachten,
die tegen alle wanhoop in blijven hopen, bidden, vertrouwen, waken…
Op zovele manieren ontmoeten ook wij, net als Jezus, een Simon van Cyrene, een Maria Magdalena, een Veronica, de Moeder van Smarten…en dat maakt ons hindernissenparcours voor goed anders.
Midden verraad, verlatenheid, leugens, veroordeling en jammer genoeg soms ook moord, groeit een diep menselijke én goddelijke solidariteit die een voorbode is van wat Pasen ten diepste toe is.
God doet zijn Woord gestand, Hij rolt stenen weg, Hij doet wat geen enkel mens zich kon voorstellen:
Hij reikt ons zijn hand en samen met de Mensenzoon laat Hij ons mee verrijzen, hier en nu én ook eens en voorgoed!
Wat een goddelijk en onverwoestbaar Paasgeschenk. In verbondenheid op weg naar Pasen!
