Christus, de geneesheer van het hart – Gabriël Quicke
Augustinus hanteert het beeld van de geneesheer om Christus’verlossingswerk te illustreren. Christus is de nederige Geneesheer die de ogen van ons hart geneest met de zalf van de gerechtigheid en de liefde. De Geneesheer Christus munt echter vooral uit in zijn nederigheid. Precies die nederigheid is ons medicijn geworden. De Kerk is een plaats waar mensen met kwetsuren worden opgevangen en verzorgd, zoals de herberg in de parabel van de barmhartige Samaritaan. Christenen worden geroepen om trouwe navolgers te worden van de barmhartige Heer, die de wonden van het verleden geneest. “Laten wij dus, gewond als we zijn, bidden tot de Geneesheer, laten wij ons dragen naar de herberg om te worden verzorgd… Daarom, vrienden, in deze tijd, is de Kerk, waarin de gewonde mens wordt verzorgd, ook de herberg van de reiziger” (Preken over het evangelie van Johannes, 41, 13).
Door liefde gedragen én vrij gemaakt – Ria Grommen
Ondanks onze welvaart is het leven van velen in onze samenleving vandaag geen pretje. Zij gaan gebukt onder vele eisen, belanden aan de rand van het grote gebeuren. Ze voelen zich leeg en verloren, lusteloos en ongelukkig. Ze zoeken naar remedies. Zou het geloof redding kunnen brengen? Geloof is geen therapeutische techniek. Maar geloven kan je wel kracht geven en je vrij maken zodat je echt tot leven komt en kunt ‘werken’ en ‘liefhebben’ en ‘genieten’, zeg maar ‘vreugde’ kent. Augustinus noemt God ‘mijn innerlijke arts’. Die helende werking van geloof vraagt echter een uitzuivering van je persoonlijke drijfveren én van de geloofsbeleving. We verkennen enkele sleutelervaringen.
Psychotherapie en spiritualiteit: zij raken elkaar, maar zonder verwarring – Patrick Lens
Psychologie en spiritualiteit zijn van elkaar onderscheiden en hebben elk eigen accenten. Spiritualiteit en psychotherapie kunnen elkaar raken zonder helemaal in elkaar op te gaan. Maar ze zijn niet van elkaar gescheiden. En Gods energie werkt in alle goede scheppingskrachten.Sommige mensen zullen via psychotherapie ontdekken dat ze vast zitten in oude patronen of dat ze nog emotioneel werk te doen hebben. Psychotherapie kan ons dichter brengen bij wie we werkelijk zijn en hoe we ons werkelijk voelen, en kan ons helpen in onze eigen menselijke kracht te gaan staan. We moeten niet bang zijn van de autonomie van de (profane) psychotherapie die ons ook in ons spirituele groeiproces bij onze reële menselijke behoeften houdt. Psychotherapie kan mensen helpen om werkelijk bij hun thema te blijven of bij hun aanmeldingsklacht, zonder te vluchten in spirituele concepten.
Spiritualiteit kan de psychotherapie bevrijden uit de beslotenheid van een louter “psychomedische” benadering en de subjectieve beleving van de cliënt (of van de therapeut) in een breder zingevingskader plaatsen. En God kan zelf ook op een heel bijzondere wijze genezing brengen, altijd van binnenuit. Dat leert ons de christelijke mystiek.
